Μιρμπό, Οκτάβ

(Octave Mirbeau, 1848 – 1917). Γάλλος συγγραφέας. Καταγόταν από νορμανδική οικογένεια. Σπούδασε στο λύκειο των Βαν, που διευθύνονταν από Ιησουΐτες. Ο Μ. άρχισε τη σταδιοδρομία του ως θεατρικός κριτικός και με την ιδιότητά του αυτή συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες, έγινε μάλιστα ευρύτερα γνωστός από ένα άρθρο που δημοσίευσε εναντίον των ηθοποιών και που του στοίχισε τη θέση του στη Φιγκαρό. Τότε ο Μ. ίδρυσε μαζί με άλλους το εβδομαδιαίο σατιρικό περιοδικό Οι γκριμάτσες (Les Grimaces), το οποίο στρεφόταν κύρια εναντίον των δημοκρατικών. Εξαιτίας μάλιστα της βιαιότητας της πολεμικής του, πολλές φορές αναγκάστηκε να μονομαχήσει με διάφορα σημαίνοντα πρόσωπα, τα οποία σατίριζε στο περιοδικό του. Ο Μ. δεν υπήρξε σταθερός στην πολιτική του τοποθέτηση και κατά περιόδους εμφανιζόταν ως βασιλόφρονας, καθολικός, μιλιταριστής, αναρχικός και τελικά, στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο, ως θερμός πατριώτης. Ως κριτικός καταφέρθηκε εναντίον όλων των επίσημα αναγνωρισμένων ταλέντων και αντίθετα υποστήριξε με πείσμα τους ιμπρεσιονιστές και τους φουτουριστές, προσπαθώντας πάντα να βρίσκεται ανάμεσα στους πρωτοπόρους. Γεγονός είναι ότι πρώτος αυτός επαίνεσε αρκετούς μεγάλους καλλιτέχνες όπως τον γλύπτη Ροντέν, τον ζωγράφο Σεζάν και τον ποιητή Μέτερλινκ. Έγραψε πολλά έργα, που διακρίνονται για τη νατουραλιστική τους διάθεση. Τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του τιτλοφορούνται: Η οδός του μαρτυρίου (1886), Ο αβάς Ιούλιος (1888), και Σεβαστιανός Ρος (1890) στα οποία υποστηρίζει ότι η ευσπλαχνία ταπεινώνει τον άνθρωπο και διαιωνίζει τη δυστυχία του, αντί να την ανακουφίζει. Αξιομνημόνευτα είναι και τα μυθιστορήματα Ο κήπος των μαρτυρίων, Το ημερολόγιο μιας καμαριέρας (1900) και Οι είκοσι και μία μέρες ενός νευρασθενικού (1901). Ο Μ. έχει γράψει και θεατρικά έργα, όπως Οι κακοί βοσκοί (1897), Η επιδημία (1898), Το πορτοφόλι κ.ά. Το καλύτερο έργο του όμως θεωρείται ο Χρηματιστής (1903), κωμωδία που πλησιάζει την αρτιότητα των έργων του Μολιέρου.